عکاسی پرتره و ترکیب بندیِ پرتره های بی نظیر، امری چالش برانگیز می باشد. اغلب عکاسانِ تازه کار این نکته را فراموش می کنند که از مدل خود بخواهند سرزنده و بشاش باشند و حتی توجهی به محیط اطراف و یا ترکیب پرتره نیز ندارند. اما پرتره، چیزی فراتر از مدل است. در این مقاله، به بررسی ترفند های ساده در این زمینه می پردازیم که نتایج شگفت انگیزی بهمراه خواهند داشت.

مطمئنا تمامی پرتره های با کیفیت در یک نکته با هم مشترک هستند و آن چشمان تیز بین و شفاف است. هر نوع ترکیب یا سبکی که انتخاب می کنید، بدون توجه به چشمان، به اندازۀ کافی تاثیرگذار نخواهد بود. سریعترین راه برای اطمینان از شرایط مناسب چشمان این است که بصورت دستی نقطۀ تمرکز (فوکوس) را روی دوربین انتخاب کنید که این نقطه بین دو چشم و مانند یک چشم گاو نر می باشد. این نقطه، باعث وضوح تصاویر می شود. راه حل دیگر این است که چشمان را در دو سوم بالاییِ عکس قرار دهید (مگر اینکه قسمت بدنِ مدل در یک سوم پایینی قرار گیرد). این محل جایی است که چشمان بطور طبیعی قرار دارند و مخاطب نیز بصورت خودکار جذب آن می شود و بنابراین ارتباط با مدل راحت تر می شود.

به یاد داشته باشید که عکاسی پرتره در مورد یک مدل است و مدل باید مرکز توجه تصویر شما باشد. یکی از ساده ترین روش های جذب توجه به مدل این است که تا جایی زووم کنید که صورت مدل کل تصویر را پوشش دهد. از اینکه مجبور شوید بخشی از تصویر را بُرش دهید نترسید. هیچ چیزی بدتر از این نیست که بُرش را نیمه کاره انجام دهید و مثلا دستان و پاها را حذف کنید و در بخش دیگر تصویر فضای خالی زیادی باقی بگذارید. اگر قصد بُرش تصویر را دارید، باید اینکار را با اطمینان و در هر دو سمت انجام دهید. به مهم ترین ویژگی های مدل دقت کنید و بر روی آنها تمرکز نمایید.

وقتی افراد حرفه ای شروع به عکاس پرتره در محیط استدیو می کنند، کنترل کاملی بر محیط اطراف دارند. اما گاهی اوقات ما در فضای بیرون عکاسی پرتره را انجام می دهیم و تصاویر پس زمینه نه تنها خیلی جالب نیستند بلکه می توانند مزاحم نیز باشند. و یا اینکه قصد دارید از یک فرد در میان جمعیت عکاسی پرتره را انجام دهید. هر مانعی که در پس زمینه وجود دارد، ساده ترین راه این است که با استفاده از عمق میدان آنها را رفع کنید. با افزایش تمرکز (فوکوس) بر مدل و کاهش فوکوس در پس زمینه، با عمق میدانِ کم می توانید توجه را به مدل جذب کرده و از مزاحمت هایی که در پس زمینه وجود دارد رها شوید. برای عکاسی از سر و شانه، از عمق میدان f4-f5.6 استفاده نمایید. به یاد داشته باشید که عمق میدان می تواند در فواصل کانونی طولانی تر و لنز های مخصوص پرتره، واضح تر باشد.

اگر در حال عکاسی پرتره از مدل و تصاویر پس زمینه هستید، سعی کنید هدروم زیادی را در عکس وارد نکنید. مدل باید بصورت متعادل در عکس دیده شود. به هر حل مدل، مرکز توجه عکس شماست. هدرومِ بیش از حد می تواند بیننده را منحرف کند. اگرچه در این زمینه قوانین مشخصی وجود ندارد و باید این نکته را در نظر داشته باشید که هر چه بیشتر زووم کنید، هدورم کاهش می یابد.

ما در مورد زووم کردن، و فوکوس بر روی مدل صحبت کردیم اما گاهی اوقات پرتره ها بصورت تمام قد هستند. و عکس های تمام قد می تواند کمی چالش بر انگیز باشد. بنابراین، بجای اینکه از مدل بخواهید در وسط کادر بایستد، سعی کنید آنرا با محیط پیرامون مدل مطابقت دهید. درها، پنجره ها، و طاق ها می توانند زیبایی بصری خاصی در عکس ایجاد کنند و پرتره را طبیعی تر سازند. این نکته را به یاد داشته باشید که در عکاسی پرتره باید به راحتی و طبیعی بودن عکس دقت کنید. با استفاده از این نکات ساده، می تواند کار عکاسی خود را بسیار ساده تر سازید.